بررسي زبان عاميانه در روح الارواح سمعاني و لغت موران

زبان عاميانه زباني است كه ميان مردم عادي رواج دارد و با زباني كه اهل فضل از آن استفاده ميكنند متفاوت است. در آثار ادبي نيز متناسب با روحيات نويسندگان، تعاملات آنها هدفشان از پديد آوردن آثار و تحصيلاتشان، رسوبات اين زبان مشاهده ميشود. روح الارواح سمعاني كه نخستين اثر فارسي در موضوع شرح اسماء الهي به زبان فارسي است و نويسنده با رويكرد عرفاني، كتابش را نگارش نموده، در خود داراي جلوه هايي از زبان عاميانه است؛ نيز لغت موران سهروردي، با تفاوتي آشكار با روح الارواح، به لحاظ برخورداري از زبان عاميانه، داراي زبان عاميانه است. در پژوهش حاضر، ويژگيهاي زبان عاميانه و جلوه هاي اين زبان در روح الارواح و لغت موران بررسي شده است. نتيجه حاصل از اين پژوهش، ادراك نويسندگان اين آثار نسبت به درك مخاطب و تأثير زبان در فهماندن مقصود به مخاطب و دريافت مقاصد اهل فضل از جانب مخاطب است.