افزايش تجميع اطلاعات در شبكه هاي حسگر بي سيم با محدوديت ضرب الاجل و بر اساس شاخص هاي چندگانه

تجميع داده از مهم ترين كاركردهاي شبكه هاي حسگر بي سيم هست كه سبب گسترش دامنه فعاليت اين شبكه ها در زمينه ههه اي مختلف گشته است. تكنيك ها ي تجميع داده در اين شبكه ها باهدف جمع آوري داده ها از حسگرها با كمينه كردن ميزان انرژي مصرفي معرفه ي شدند. تجميع داده ممكن است مصالحه ها يي را بين معيارهاي كارايي مختلف مثل انرژي، تأخير، صحت و قابليت تحمل خطا در اين شبكه ها ايجاد كند. در اين مقاله تاثير تجميع داده در افزايش اطلاعات جمع آوري شده از حسگرها بررسي شده است. يك الگوريتم با يك مدل رياضي اقدام به تخصيص زمان انتظار بين حسگرها كرده و با كاهش تعداد ارسال ها ، انرژي مصرفي توسط راديوها را كاهش مي دهد. درنتيجه انرژي مصهر في كهل شبكه كاهش يافته و طول عمر آن كه مهم ترين چالش اين شبكه ها مي باشد را افزايش مي دهد. اين روش از به هم ريختن توپولوژي شبكه درختي از حسگرها كه با تمام شدن انرژي گره هاي مياني با تعداد زياد فرزندان اتفاق مي افتد جلوگيري كرده يا حداقل به تأخير مي اندازد. قبل از شهرو الگوريتم كليه حسگرها بر اساس معيارهاي از پيش تعيين شده توسط نرم افزار GAMZ با كارايي متقاطع رتبه بندي شده و خروجي حاصهل از آن به عنوان معيار اختصاص زمان انتظار از سمت سينك به گره ها قرار مي گيرد.