مردم سالاري ديني و نظريه امامت

در نظريه امامت به لحاظ تكويني خداوند در راس عالم و صاحب ولايت مطلق است و مردم بنده او هستند. امام واسطه ميان خدا و مردم است پس در رتبه اي برتر از مردم قرار دارد. او برگزيده خدا و ولي مردم است. مردم او را انتخاب نمي كنند بلكه ولايتش را مي پذيرند. آيا اين نگرش شيعي با مردم سالاري در تعارض نيست؟ در اين مقاله تلاش مي شود با استفاده از آموزه هاي ديني تفسيري سازگار از مردم سالاري در نظام شيعي عرضه شود. اين تفسير بر معنايي متباين با مردم سالاري غير ديني مبتني است. حركت استكمالي امام به سوي خدا جز با تلاش وي براي همراه كردن مردم محقق نمي شود و مردم بايد با اختيار خود با امام همراه شوند. استكمال مردم با جبر و زور و غلبه در تعارض است. پس نظريه امامت نه تنها با مردم سالاري در تعارض نيست بلكه مشاركت حداكثري مردم تنها در اين نظام تحقق مي يابد. رشد عقلانيت، معنويت و اخلاق از نتايج چنين استكمالي است.از مقدمات ضروري چنين حركتي رفع موانعي چون سنگ اندازي طواغيت و مشكلات معيشتي مردم است كه امام حق با مشاركت مردم بدان همت مي گمارد.