چندوچون رويكرد به مردم در فلسفه سياسي ابن سينا

مطالعه مفاهيم نو در ميراث انديشه كهن ايراني-اسلامي درجه اي از آگاهي را پديد مي آورد كه منتهي به هرچه روشن تر شدن فهم ماهيت و جايگاه اين دسته از مفاهيم در دستگاه فاهمه امروزين ما مي گردد. «مردم» از جمله اين مفاهيم است. مطالعه نسبت مردم و سياست در انديشه سياسي پيشينيان راه به سوي شناسايي نحوه حضور و دخالت مردم در حكمت ونهايتا نسبت ميان حق مردم و مشروعيت مي برد. تصور حقوقي از اين دست براي مردم در عداد دستاورد هاي نوين قرار مي گيرد و مطالعه اين مهم در ميراث كهن را بايد در زمينه و زمانه اين دسته از مكتوبات فهم نمود. ضمن اذعان به اهميت و جذابيت چنين موضوعي مطالعه مفهومي جديد در زمينه انديشه اي متقدم و برجسته خود مي تواند دغدغه اي درخور براي بررسي و مطالعه باشد كه شايسته توجهي جدي است. ابن سينا را بايد چهره اي تاثيرگذار بر جريان انديشه دانست كه بازخواني و بازشناسي آراي وي در شناخت خود و ميراث فكري ايرانيان راهگشا است. در اين مقاله تلاش بر آن است تا جايگاه مردم در انديشه سياسي ابن سينا و شيوه هاي حضور و دخالت مردم در سياست مورد پژوهش قرار گيرد.