صورت بندي حقوق شهروندي اديان توحيدي در دولت معيار ديني ( با تأكيد بر دولت مهدوي)

دولت مهدوي شكل تكاملي دولت و الگو و معياري براي دولت هاي ديني در نگرش اسلامي-شيعي محسوب مي شود. از اين رو بررسي حقوق شهروندي اديان ديگر به ويژه اديان توحيدي در آن اهميتي بسزا مي يابد. مقاله با بهره گيري از روش تحليل محتوا و اجتهاد كلامي در وهله نخست در مقابل گفتمان پر رنگي كه معتقد به محو كامل اديان توحيدي در دولت مهدوي و در نتيجه عدم رسميت حقوق شهروندي آنان است به دنبال اثبات موجوديت آنان در عصر ظهور و رسميت حقوق شهروندي آنان از سوي دولت مهدوي است. مقاله؛ يهوديت، مسيحيت، آيين زرتشت و صابئين را ادين توحيدي مي انگارد كه در ادبيات فقهي-كلامي اهل كتاب ناميده مي شوند. از ديدگاه مقاله خليفه اللهي انسان، پذيرش تكثر سياسي و آزادي سياس و كرامت انساني در نگرش ديني بستر ساز پذيرش حقوق شهروندي اديان توحيدي است. از نظر مقاله آيات و روايات بر بسط طول و عمق حاكميت مهدوي و نه بر محو اديان و فرهنگ هاي ديگر دلالت دارد. به جز دلايل عامي مانند اصل كرامت انسان، ناممكن بودن اكراه در عقيده و ايمان و آيات ظاهر در آزادي و اختيار، دلايل خاصي بر حفظ حقوق شهروندي اديان توحيدي در آن زمان گواهي مي دهد. آيات بقاي اهل كتاب، روايات قضاوت مهدي در ميان اهل كتاب، روايات پذيرش جزيه، روايات مشابهت سيره امام مهدي با سيره رسول خدا، و آيه 38 سوره حجر كه وقت معلوم را پايان جهان و نه هنگام ظهور مي انگارد از زمره اين دلايلي است كه فرضيه را اثبات مي كنند.