امت ايران ؛ خاستگاه الگوي ايرانيِ مردم ‌سالاري ديني

در بستر جامعه‌ي سياسي، نظام سياسي و در پي آن، حقوق اساسي شكل مي‌گيرد. لذا قانون اساسي درصدد تنظيم جامعه سياسي و نظام سياسي با اصول حقوقي است. ازاين‌رو بايد «جامعه سياسي» را به‌درستي شناخت تا بتوان قواعد حقوق اساسيِ متناظر با آن را به‌خوبي يافت و ارزيابي نمود. جامعه سياسي خود متأثر از شرايط محيطي، فرهنگي، سياسي، اقتصادي و تاريخي است. ازاين‌رو، عناصر جامعه سياسي در جوامع مختلف، متفاوت است. اين نوشتار به روش تحليلي و استنتاجي، بستر شكل‌گيري نظام سياسي در جمهوري اسلامي ايران (مردم‌سالاري ديني) را بازشناسي و بازتعريف كرده است. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد جامعه سياسي در مردم‌سالاري ديني(امت ايران؛ نه ملت ايران و نه امت اسلامي)، با دو مؤلفه «اكثريت قاطع مسلمان» و «رهبري مكتبي(امامت)» قوام مي‌يابد. مردم ايران بر اساس «ايمان به مكتب اسلام» و به «رهبري پيشواي ديني»، روابط سياسي- اجتماعي خود را، در عرصه داخلي و جهاني، در چارچوب مكتب پذيرفته خويش سامان مي‌دهند. محور «بنيادين و اصيل» وحدت در اين اجتماع سياسيِ سازمان‏يافته كه آن را از جوامع ديگر متمايز مي‏كند، اين دو عنصر است؛ نه «منافع ملي»، «مرز جغرافيايي بين‏المللي» و يا «زبان و تاريخ مشترك».