جايگاه امر به معروف و نهي از منكر در مردم سالاري ديني از منظر قرآن و روايات

امر به معروف و نهي از منكر يكي از فروع دين اسلام، و از ضرورت هاي اجتناب ناپذير حيات اجتماعي است. اين اصل بر حوزه هاي مختلف زندگي فردي و اجتماعي انسان تأثيرگذار است و يكي از اين حوزه ها، عرصه ي اجتماعي- سياسي است كه نمود بارز آن، نظام مردم سالاري ديني مي باشد. حال مسأله اي كه در اين زمينه مطرح مي شود اين است كه امر به معروف و نهي از منكر در نظام مردم سالاري ديني از چه جايگاهي برخوردار است. با توجه با آموزه هاي غني و سرشار دين اسلام پيرامون اين مسأله، در اين تحقيق تلاش شده است با روش توصيفي- تحليلي، و بررسي محتوايي آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت عليهم السلام اين مسأله مورد تبيين قرار گيرد. براساس يافته هاي تحقيق، در آموزه هاي اسلامي امر به معروف و نهي از منكر در نظام مردم-سالاري از چهار نقش مهم و محوري برخوردار است كه عبارتند از: نقش امر به معروف و نهي از منكر در نظارت مردم بر حكومت، نقش امر به معروف و نهي از منكر در گسترش مشاركت مردمي، نقش امر به معروف و نهي از منكر در تقويت بينش عمومي و نقش امر به معروف و نهي از منكر در وحدت و همبستگي اجتماعي. شايان ذكر است كه به جز موارد مزبور، كاركردهاي ديگري نيز براي امر به معروف و نهي از منكر در نظام مردم سالاري ديني قابل فرض مي باشد، اما در حقيقت ساير كاركردها، از اين كاركردهاي چهارگانه نشأت مي گيرد يا به آنها متكي مي باشد.