بررسي تأثير مديريت دانش بر كارايي سازمان با تاكيد بر سبك هاي تصميم گيري با استفاده از معادلات ساختاري

هدف از اين پژوهش بررسي تأثير مديريت دانش بر كارايي سازمان با نقش ميانجي بر سبك‌هاي تصميم گيري(در مجموعه شركت‌هاي همكاران سيستم) مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر شامل سه تا از شركت‌هاي همكاران سيستم مستقر در تهران (پناه عمران،پناه غرب و پناه شمال) و همچنين بخش ستادي اين شركت‌ها كه حدود 210 نفر هستند، مي‌باشد. در اين پژوهش با توجه به محدود بودن جامعه ي آماري، از فرمول كوكران براي تعيين نمونه استفاده شده است. كه حجم نمونه 132 نفر بدست آمد. و پرسش نامه‌ها به صورت تصادفي ساده بين افراد توزيع شد. روش: پژوهش به صورت كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات توصيفي-علّي از نوع پيمايشي مي‌باشد. به منظور گرداوري داده هاي پژوهش، از پرسشنامه استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها، با نرم افزار spss و lisrel انجام شده است. يافته‌ها: نتايج حاصل از پژوهش اين ادعا را تأييد مي‌كند، كه مديريت دانش بر كارآيي سازمان و سبك شهودي و عقلايي تصميم گيري تأثير مثبت و معناداري دارد. و سبك شهودي و عقلايي تصميم گيري بر كارآيي سازمان نيز تأثير مثبت و معناداري دارد. بدين معني كه با افزايش(كاهش) يكي، ديگري نيز افزايش(كاهش) مي‌يابد. همچنين با توجه به شكل خروجي معادلات ساختاري مي‌توان بيان كرد كه مديريت دانش علاوه بر تأثير مستقيم بر كارايي سازمان، به طور غير مستقيم و از طريق هر دو سبك تصميم گيري (شهودي و عقلايي) نيز بر كارايي سازمان تأثير دارد. اين فرضيه از طريق آزمون سوبل سنجيده شده است.