ميزان تاثير اولويت‌دهي كارآفرينان به عوامل شكست در سطح دستيابي به موفقيت استارت‌آپ‌ها

امروزه اهميت كارآفرينان و كسب وكارهاي نوپا در توسعه ي اقتصاد ملي و منطقه اي به دلايل متعددي از جمله نقش كارآفرينان به عنوان عاملان ايجاد نوآوري مولد اشتغال پايدار و هم چنين عامل افزايش مزيت رقابتي تاييد شده است. چنين شرايطي سبب ميشود كه سياست گذاري هاي كلان كشورها به سمت حمايت از ايجاد و توسعه ي كسب وكارهاي نوپا سوق يابد. هدف اصلي اين پژوهش، ميزان تاثير اولويت‌دهي كارآفرينان به عوامل شكست در سطح دستيابي به موفقيت استارت‌آپ‌ها است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقيق، كاربردي و از لحاظ موضوع و سوالات پژوهش از نوع تحقيقات توصيفي - پيمايشي مي‌باشد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسشنامه بود. جامعه آماري مورد مطالعه در اين تحقيق كليه مديران شركتهاي استارت‌آپ مي‌باشند. روش نمونه‌گيري بصورت تصادفي طبقه‌اي بود. براي تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. مقايسه ميانگين رتبه‌ها با آزمون فريدمن نشان داد كه تيم با ميانگين 10.34 در رتبه اول، استراتژي با ميانگين 10.22 رتبه دوم را كسب كردند. ساير عوامل در مراتب بعدي قرار گرفتند. همچنين 3 شاخص موثر بودن (با صلاحيت/ با تجربه/ با مهارت) تيم خود، سازگار بودن قوانين و مقررارت دولتي و داشتن تجربه كارآفرينانه قبلي به ترتيب مهمترين شاخصهاي شكست استارتاپها هستند.