شماره ركورد كنفرانس :
4885
عنوان مقاله :
اثر تسهيلي گيرنده ي آميگدالي نوع 1 اوركسين در خاموشي حافظه در موش هاي صحرايي نر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
پديدآورندگان :
صالح آبادي سودابه du.ac.ir گروه زيست شناسي، دانشكده زيست شناسي. دانشگاه دامغان، دامغان، ايران , ابراري كتانه abrari@du.ac.ir گروه زيست شناسي، دانشكده زيست شناسي. دانشگاه دامغان، دامغان، ايران , اله دادي سلماني محمود abrari@du.ac.ir گروه زيست شناسي، دانشكده زيست شناسي. دانشگاه دامغان، دامغان، ايران
كليدواژه :
اختلال استرس پس از سانحه , خاموشي حافظه , گيرنده ي اوركسين , آميگدال.
عنوان كنفرانس :
سومين همايش ملي علوم زيستي دانشگاه آزاد اسلامي واحد دامغان
چكيده فارسي :
در بروز اختلالات حافظه در بيماري اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) آميگدال بيش فعال مي گردد. ارتباط تنگاتنگ بين سيستم اوركسينرژيك و آميگدال امروزه بسيار مورد توجه قرار گرفته است. هدف تحقيق حاضر بررسي تداخل عملكرد سيستم اوركسينرژيك و آميگدال در بروز اختلالات حافظه در بيماران PTSD است. موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار در دو گروه تيمار و كنترل يصورت دوطرفه در ناحيه آميگدال تحت كانول گذاري قرار گرفتند و يك هفته بعد از جراحي به روش تك استرس طولاني مدت به بيماري PTSD مبتلا شدند. پس از يك هفته به كمك دستگاه ترس شرطي و با دريافت شوك الكتريكي شرطي شدند. 24 ساعت بعد، رفتار بي حركتي بعنوان شاخصي از خاموشي حافظه در چهار روز متوالي مورد بررسي قرار گرفت و در روزهاي اول تا سوم بلافاصله بعد از پايان تست خاموشي، حيوانات گروه تيمار و كنترل، به ترتيب تحت تزريق آنتاگونيست گيرنده ي اوركسين 1 (SB334887; SB-) و حلال SB قرار گرفتند. در اين مطالعه ميزان بي حركتي در گروه كنترل از روز اول تا چهارم بدون كاهش در حد 50 تا 60 درصد باقي ماند كه نشان دهنده عدم خاموشي حافظه در اين گروه بود. ميزان بي حركتي در گروه تيمار در مقايسه با كنترل در روز چهارم و دقيقاً يك روز بعد از آخرين تزريق به ميزان معني داري كمتر بود (001/0p ) و به 35 درصد رسيد. بنابراين تيمار با آنتاگونيست نوع 1 اوركسيني موجب خاموشي حافظه ترومايي گرديد. با توجه به اين نتايج به نظر مي رسد ورودي هاي اوركسينرژيك به آميگدال موجب مهار خاموشي حافظه ترومايي مي گردند كه اين اثر با آنتاگونيست نوع 1 اوركسيني مهار مي گردد.
