اثر بربرين هيدروكلرايد بر اضطراب و اختلالات حركتي و در موش هاي صحرايي معتاد به متامفتامين

متامفتامين يا شيشه محرك قوي دستگاه عصبي مركزي مي باشد كه عملكرد نوروترنسميترهاي خاصي در مغز را تقليد مي-كند و باعث آزاد سازي دوپامين و سروتونين و افزايش مقدار گلوتامات در مغز مي شود. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير بربرين بر بهبود عملكرد حركتي و ميزان اضطراب و وزن و مصرف غذا در موش صحرايي داراي اعتياد به متامفتامين صورت گرفت. در اين مطالعه، 30 سر موش صحرايي نژاد ويستار انتخاب و به طور تصادفي به سه گروه مساوي تقسيم شدند كه شامل: شاهد، داراي اعتياد به مت آمفتامين، داراي اعتياد به مت آمفتامين كه در دوره سه هفته اي خروج، بربرين هيدروكلرايد (100 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز) دريافت كردند. دو گروه اعتيادي، متامفتامين را براي دو هفته (تا دوز 12 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز) دريافت كرده بودند. سپس در پايان سه هفته ترك، فعاليت حركتي و ميزان اضطراب موش ها با آزمون هاي رفتاريopen field و ماز مرتفع بعلاوه مورد ارزيابي قرار گرفتند. بطور روزانه ميزان وزن و مصرف غذا نيز اندازه گيري شد. دو هفته اعتياد به مت آمفتامين، اختلال عملكرد حركتي و اضطرابي و كاهش وزن و ميزان مصرف غذا را در موش ها ايجاد كرد و درمان سه هفته اي با بربرين هيدروكلرايد سبب افزايش معني داري در open field از جهت درصد تحرك و درصد حركت در مركز به محيط نسبت به گروه فاقد درمان (05/0 p ) گرديد. همچنين اين گروه افزايش معني داري در ماز مرتفع از نظر درصد ميزان مسافت حركت و زمان بودن در بازوهاي باز به بسته نسبت به گروه فاقد درمان نشان داد (05/0p ). ميزان افزايش وزن و مصرف غذا نيز با روند ملايم تري طي دوره ترك افزايش نشان داد. تجويز بربرين هيدروكلريد به مدت 3 هفته در دوره ترك، باعث بهبود اختلال عملكرد حركتي و اضطراب در معتادان متامفتامين مي شود.