اثر بربرين هيدروكلرايد بر گرايش به مصرف مجدد و گيرنده هاي اكسي توسين در موش هاي صحرايي با اعتياد به متامفتامين

اعتياد به متامفتامين يك نگراني عمده براي بهداشت عمومي بوده و محرك قوي دستگاه عصبي مركزي مي باشد كه عملكرد نوروترنسميترهاي خاصي در مغز را تقليد مي كند و باعث آزادسازي دوپامين و سروتونين و افزايش مقدار گلوتامات در مغز مي شود. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير بربرين بر كاهش گرايش به مصرف مجدد و نيز تعداد گيرنده هاي اكسي توسين ناشي از اعتياد متامفتامين در موش صحرايي صورت گرفت. در اين مطالعه، 30 سر موش صحرايي نژاد ويستار انتخاب و به طور تصادفي به سه گروه مساوي تقسيم شدند كه شامل: شاهد، داراي اعتياد به مت آمفتامين، داراي اعتياد به متامفتامين كه در دوره سه هفته اي خروج، بربرين هيدروكلرايد را (100 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز) دريافت كردند. دو گروه اعتيادي، متامفتامين را براي دو هفته (تا دوز 12 ميلي گرم بر كيلوگرم در روز) دريافت كرده بودند. سپس در پايان سه هفته ترك ميزان گرايش به مصرف مجدد با گذاشتن دو بطري يكي حاوي آب و ديگري متامفتامين مورد ارزيابي قرار گرفتند و در نهايت مغز موش ها براي سنجش گيرنده هاي اكسي توسين در ناحيه اكومبنس و هيپوكامپ مورد رنگ آميزي ايمنو فلورسانس قرار گرفت. درمان سه هفته اي با بربرين هيدروكلرايد سبب كاهش معني دار گرايش به مصرف مجدد متامفتامين و افزايش معني دار تعداد گيرنده هاي اكسي توسين در ناحيه اكومبنس و هيپوكامپ نسبت به گروه فاقد درمان شد (05/0p ). تجويز بربرين هيدروكلريد به مدت 3 هفته در دوره ترك، باعث كاهش گرايش به مصرف مجدد متامفتامين و افزايش گيرنده هاي اكسي توسين در ناحيه اكومبنس و هيپوكامپ در معتادان متامفتامين مي شود.