بررسي مقاومت آنتي‌بيوتيكي جدايه‌هاي اشريشيا كلي از عفونت هاي ادراري و وجود ژن مقاومت به سولفوناميدها (sul1)

اشريشيا كلي يكي از پاتوژن‌هاي عامل عفونت دستگاه ادراري مي‌باشد و مقاومت دارويي در سال‌هاي اخبر در بين پاتوژن‌هاي عامل عفونت دستگاه ادراري از جمله اشريشيا كلي افزايش يافته است. به همين دليل، درمان عفونت‌هاي ناشي از اشريشيا كلي با مشكل مواجه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي مقاوت آنتي بيوتيكي و وجود ژن‌ sul1 عامل مقاومت به سولفوناميدها در جدايه‌هاي اشريشيا كلي از عفونت¬هاي ادراري بود. در اين مطالعه توصيفي-مقطعي در سال 1397 بر روي 30 نمونه ادراري از افراد مبتلا به عفونت دستگاه ادراري در شهر آمل انجام شد. نمونه‌ها با استفاده از تست‌هاي استاندارد بيوشيميايي تعيين هويت شدند. حساسيت آنتي‌بيوتيكي بر روي محيط مولر هينتون آگار با استفاده از روش انتشار از ديسك براي آنتي‌بيوتيك‌هاي كوتريموكسازول، نيتروفورانتوئين، سفكسيم، تازوباكتام- پيپراسيلين، سفترياكسون، كليستين، جنتامايسين و ايمي‌پنم انجام شد. سپس جدايه‌هاي مورد نظر از نظر وجود ژن¬هاي sul1 با آزمون PCR مورد بررسي قرار گرفتند. براساس نتايج حاصل از آزمون تعيين حساسيت آنتي‌بيوتيكي، بيشترين مقاومت جدايه‌ها به آنتي‌بيوتيك‌ها مربوط به تازوباكتام- پيپراسيلين با 33/63 درصد و به دنبال آن آنتي‌بيوتيك‌هاي كوتريموكسازول و ايمي‌پنم به ترتيب با فراواني 33/53 و 67/46 درصد بودند. از طرف ديگر، بيشترين حساسيت جدايه‌ها به آنتي‌بيوتيك‌ها مربوط به نيتروفورانتوئين با 67/96 درصد و به دنبال آن آنتي‌بيوتيك‌هاي كوليستين و جنتامايسين به ترتيب با فراواني 90 و 60 درصد بودند. نتايج آزمون PCR نيز نشان داد كه تعداد جدايه‌هاي دارنده ژن sul1، 33/83% بوده‌اند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه روند مقاومت آنتي‌بيوتيكي رو به افزايش است و با ايجاد سويه‌هاي مقاوم به چند آانتي‌بيوتيك كه تهديدي جدي براي سلامتي محسوب مي‌شوند، مواجه خواهيم بود.