بررسي عوامل موثر بر گرايش به طلاق در بين زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره خانوادهشهر بانه

مقاله حاضر با هدف شناسايي عوامل موثر بر گرايش به طلاق زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره صورت گرفته است. در بخش نظري بر اساس نتايج بدست آمده از بررسي نظريه ها و مرور منابع تجربي موجود يك چارچوب مفهومي تنظيم و در قالب آن فرضيه هاي اصلي مطرح شده است. پژوهش به روش همبستگي و نحوه گردآوري اطلاعات پيمايشي و ابزار پرسشنامه در مورد 200 نفر نمونه از زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان بانه انجام گرفته است. نتايج حاكي از آن است كه گرايش به طلاق زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره معادل 73/12 است كه بر مبناي يك مقياس صفر تا 100 زياد ارزيابي مي شود. داده هاي بدست آمده با استفاده از روش هاي آماري همبستگي كندال، تحليل رگرسيون چند متغيره با بهره گيري از نرم افزار SPSS تحليل شدند يافته هاي تحقيق نشان دادند كه رابطه متغيرهاي مستقل دخالت خانواده، سوء ظن و بدبيني، خيانت و روابط جنسي نامناسب، رابطه مستقيم و مثبتي با گرايش زوجين به طلاق داشته اند، در حالي كه رابطه متغيرهاي روابط عاطفي مناسب، داشتن مهارت هاي ارتباطي مناسب، سن و تحصيلات با گرايش به طلاق زوجين معكوس و منفي بوده است. گرايش به طلاق در بين زنان بالاتر بوده است، در مجموع متغيرهاي مستقل 43/6 درصد تغييرات گرايش به طلاق زوجين را تبيين كرده اند. از ميان متغيرهاي مستقل قوي ترين رابطه را مهارت هاي ارتباطي مناسب با گرايش به طلاق زوجين داشته است. مهمترين عامل افزايش گرايش به طلاق، متغير نداشتن مهارت هاي ارتباطي مناسب بين زوجين بوده است.