بررسي اثر بخشي زوج درماني رفتاري- تلفيقي بر باورهاي ارتباطي زوجين متقاضي طلاق

هدف اين پژوهش بررسي تأثير زوج درماني رفتاري تلفيقي ( IBCT ) برالگوهاي ارتباطي زوجين مراجعه كننده به مجتمع قضايي دادگستري شهرستان تبريز است. اين پژوهش شبه آزمايشي است و از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است، جامعه آماري، كليه زوج هايي را شامل مي شود كه به علت اختلاف و ناسازگاري روابط زناشويي به مجتمع قضايي دادگستري شهرستان تبريز در سال 1390 مراجعه نمودند. حجم نمونه پژوهشي 28 زن و شوهر ( 14 زوج) مي باشند كه از نمونه هاي در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه كنترل انتخاب و جايگزين شدند. زوجين گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت زوج درماني رفتاري تلفيقي قرار گرفتند و در پايان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد ابزار اين پژوهش پرسشنامه باورهاي ارتباطي كه از روايي و پايايي خوبي برخوردار است. يافته هاي اين تحقيقي با استفاده از نرم افزار SPSS و شيوه آماري تحليل كواريانس نشان داد كه تأثير زوج درماني رفتاري تلفيقي بر بهبود باورهاي ارتباطي معنادار است. نتيجه نهايي اين است كه شيوه فوق تأثير به سزايي در كاهش باورهاي ارتباطي ناكارآمد زوجين دارد و مي توان از آن در موارد مشابه استفاده كرد.