طلاق عاطفي

پژوهش حاضر با هدف بررسي طلاق عاطفي در زوجين و به طور اخص، ميزان مدارا و سازش در زوجين ايراني است. اين پژوهش به روش مبنايي صورت گرفته است. جمع آوري اطلاعات از طريق مصاحبه و ارائه پرسشنامه به سينفر از زوجيني بود كه به صورت هدفدار انتخاب شده بودند. بعد از ارزيابي نظرات و تحليل پرسشنامه هايي كه به آزمودنيها ارائه شد سعي كرديم به پيامدهاي طلاق عاطفي و استراتژي هاي مواجهه با آن در زنان و مردان بپردازيم. زنان پيامدهاي طلاق عاطفي را مواجهه خود و فرزندان با فشارها و مشكلات روحي بيان كرده اند. آنان استراتژي هاي متفاوتي را در مواجهه با طلاق عاطفي دنبال كرده اند. استراتژي هاي دسته اول كه رابطه محور هستند در پي اصلاح و بهبود بخشي رابطه همسري است. استراتژهاي دسته دوم كه بعضي از زنان در مواجهه با پيامدهاي طلاق عاطفي دنبال ميكنند استراتژي هاي خويشتن محور است كه در جهت بازيابي خويشتن و بهبود زندگي شخصي اتخاذ ميشوند.و در آخر استراتژي هاي دسته سوم، استراتژي هاي فرزند محور است كه هدف آن بهبودبخشي وضعيت فرزندان در زمينه هاي مختلف است. همچنين استراتژي ها بر اساس تاثيري كه بر رابطه همسري دارند به سه دسته مثبت، منفي و خنثي تقسيم ميشود. در مجموع استراتژي هاي رابطه محور، استراتژي هاي مثبت يا خنثي هستند و استراتژي هاي خويشتن محور و فرزند محور استراتژي هايي منفي يا خنثي هستند. در پايان ميتوان گفت در درمان طلاق عاطفي توجه به تفاوتها ضروري است و نميتوان به روشهاي درماني يكسان براي خانواده هاي مختلف بسنده كرد.