اثرات متقابل لرزشي بين دالان هاي زير زميني (تونل ها) و خاك هاي دانه ريز مجاور

در مناطق شناخته شده ي زلزله خيز، بايد سازه هاي زير زميني اساسي و راهبردي به گونه اي طراحي شود تا دربرابر فشارهاي مداوم و لرزش ها ايستادگي داشته باشد. هدف از اين تحقيقات بررسي اثرات متقابل لرزشي بينتونل ها و خاك هاي دانه ريز و خشك اطراف است. يك المان محدود متحرك غير خطي پيشرفته، براي شبيهسازي اين مشكلات غير طبيعي استفاده شده است كه تاثيرات كامل بين تونل، خاك اطراف آن و حركات سنگ بستر را در نظر مي گيرد. براي شبيه سازي غير خطي و مغناطيسه ي خاك از مدل (Extended Masing)استفاده شده است. تحليل ديناميك (پويا) بر اساس نقشه هاي پيوسته ي مرحله به مرحله انجام مي شود. سهزمين لرزه ي ساختگي دوران اخير، براي كنترل حركات در سطح سنگ بستر مورد استفاده قرار مي گيرد. مطالعاتجامع و گسترده اي در مورد تونل دايره اي شكلي كه داراي قطرهاي متغييربين 6 تا 10 متر است و با لايه ي ماسهاي همگن به ضخامت 30 متر احاطه شده است، انجام شده است. تاثيرچگالي نسبي لايه ي ماسه اي با استفاده ازدامنه چگالي نسبي بين 25 درصد و 90 درصد آزموده شد. تاثيرات افزايش ضخامت (عايق بندي) همچونتغييرعمق تونل مورد بررسي قرار گرفت.نتايج تحقيقات نشان مي دهد كه اثرات فشار وارد بر ضخامت تونلمستقيما با سختي آن ما بين تونل و خاك اطراف آن ضخامت عايق و ميزان سختي پايي (ضريب كشسايي در برشخاك)در ارتباط است. علاوه بر اين اين موضوع شديدا تحت تاثير اوج سرعت (رانش) زمين و موقعيت تونل (عمقجايگزيني) مي باشد. تحقيق گسترده اي براي اثبات اينكه ضخامت تونل و قطر تونل هم بر لحظه ي خميدگيالقايي و هم بر تغيير شكل پوشش (عايق) موثر است، انجام شده است.به صورت كلي مي توان اينگونه نتيجه گرفت كه تحليلات مربوط به زمين لرزه بايد در مناطق شناخته شده اي كه سرعت رانش زمين در آنها بيش از 0.15g مي باشد، مطرح گردد.