نقش فضاهاي شهري و شبكه هاي ارتباطي با مديريت بحران در استان تهران

ايران با قرارگيري بر روي كمربند زلزله وگسل هاي اصلي و فرعي و فعال از جمله منطقه هاي آسيب پذير درسطح جهان مي باشد. با توجه به افزايش روز افزون جمعيت وضرورت توسعه شهري چگونگي مقابله با زلزله يكياز نگراني هاي مهم جوامع شهري مي باشد.عدم امكان پيش بيني وقوع زلزله و عدم آمادگي لازم در برابر آن تاكنون سبب شده كه تلفات بالاي انساني را درزلزله ها داشته باشيم. اثرات ناشي از وقوع زلزله و ميزان آسيب ها و صدمات ناشي از آن در بسياري از شهرها،نشان دهنده وضعيت نامطلوب برنامه ريزي و عدم شناسايي موارد كاهش خطرات زلزله است. در اين ميان ميتوانبه نقش مديريت بحران اشاره كرد كه با توجه به وقوع زلزله بايد بتوان در كمترين زمان و با برنامه از پيشطراحي شده حجم وسيعي از فعاليت ها را برنامه ريزي نموده و تا رسيدن به شرايط تعادل و قابل كنترل زير نظر گيرد.