آموزش مهارت هاي اجتماعي به دانش آموزان با كم تواني ذهني در نظام آموزش فراگير

اجتماعي كردن صحيح كودكان و نوجوانان و آموزش مهارت هاي اجتماعي لازم به آنان همواره بعنوان يكي از اهداف عاليه ي نظام رسمي تعليم و تربيت بوده است. اجتماعي شدن فرآيندي است كه در آن هنجارها، مهارت ها، انگيزه ها، نگرش ها و رفتارهاي فرد شكل مي گيرد تا ايفاي نقش كنوني يا آتي او در جامعه مناسب و مطلوب شناخته شود.در اين فرآيند، اكتساب و به كارگيري مهارت هاي اجتماعي و چگونگي برقراري ارتباط و تعامل با ديگران، يكي از مؤلفه هاي اصلي رشد اجتماعي به خصوص در بين كودكان و نوجوانان محسوب مي شود در اين ميان كودكان با نيازهاي ويژه به دليل محدوديت شناختي (در زمينه هاي ادراك، حافظه و توجه)متناسب با سن خود عمل نمي كنند و در يادگيري مفاهيم پيچيده دچار مشكل مي شوند. با توجه به ظرفيت محدود يادگيري در زمينه هاي انتزاعي، چنين كودكاني در برنامه هاي آموزشي كه تأكيد بيشتر بر محتواي نظري دارند، كمتر توفيق حاصل مي كنند. لذا طراحي و اجراي برنامه آموزشي كاربردي و متناسب با زندگي روزانه لازم به نظر مي رسد. بنابراين يكي از اهداف اصلي آموزش كودكان با نيازهاي ويژه ، كمـك بـه سـازش پذيري آن ها در اجتماع است. در اين مقاله به چگونگي آموزش مهارت هاي اجتماعي و انواع آن پرداخته مي شود