بررسي اثربخشي رفتار درماني مبتني بر تعهد و پذيرش بر صميميت زناشويي و سلامت روان زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره

مقدمه: . در درمان مبتني بر پذيرش و تعهد فرض بر اين است كه انسانها بسياري از احساسات، هيجانات يا افكار دروني شان را آزارنده مي دانند و پيوسته سعي دارند اين تجارب دروني را تغيير داده يا از آنها رهايي يابند هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي رفتار درماني مبتني بر تعهد و پذيرش بر صميميت زناشويي و سلامت روان زوجين شهر شهركرد بود. روش: روش پژوهش نيمه تجربي با استفاده از گروه آزمايش و گواه بود و جامعه آماري را كليه زوجين داراي سابقه ازدواج 5 الي 15 سال مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر شهركرد در نيمه دوم سال 1395 كه از بين آنها تعداد 60 نفر بصورت در دسترس انتخاب و در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. وبه پرسشنامه هاي صميميت زناشويي واكر و تامپسون (1983) و سلامت روان گلدبرگ و هيلر(1972) پاسخ دادند و سپس گروه آزمايش تحت آموزش قرار گرفتند يافته ها:براي تحليل نتايج پژوهش از تحليل كوواريانس استفاده شد. مقايسه بين متغير مستقل و متغير وابسته گوياي آن است كه متغيرصميمت زوجي(0.016p≤) تأثير معني‌داري دارد. به‌عبارت‌ديگر، بين گروه آزمايش و گروه گواه به لحاظ متغيرمزبور تفاوت معني‌داري وجود دارد. بحث: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش رفتاردرماني مبتني بر تعهد و پذيرش بر صميمت زوجي زوجين موثر است ولي بر سلامت روان تاثير معني دار ندارد