بررسي نقش خود دلسوزي، اجتناب تجربي و ذهن آگاهي در پيش بيني اختلالات تغذيه اي نوجوانان

هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش خود دلسوزي، اجتناب تجربي و ذهن آگاهي در پيش بيني اختلالات تغذيه اي دانش آموزان بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود و جامعه آماري آن را كليه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهواز تشكيل دادند كه 413 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي ذهن آگاهي، خودلسوزي، اختلاات تغذيه اي و اجتناب تجربي پاسخ دادند. يافته ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه و نرم افزار spss-22 تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه از بين مولفه هاي خود دلسوزي، مهرباني، ذهن آگاهي و وجه مشترك انساني رابطه مثبت و معني دار و خود داوري، همانند سازي بيش از حد و انزوا رابطه منفي معني داري با اختلالات تغذيه اي داشتند (01/0p ). همچنين بين اجتناب تجربي با اختلالات تغذيه اي رابطه مثبت و بين ذهن آگاهي و اختلالات تغذيه اي رابطه منفي معني داري به دست آمد. نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد كه از بين متغيرهاي پيش بين، 11 مولفه نقش معني داري در پيش بيني اختلالات تغذيه اي دارد (01/0p ) به نحوي كه روي هم رفته 75 درصد از واريانس اختلالات تغذيه اي را تبيين مي كند. اين يافته ها بيانگير اين است كه توجه به ذهن آگاهي، خوددلسوزي، و اجتناب تجربي مي تواند براي پيشگيري و درمان اختلالات تغذيه اي مهم و اساسي باشد.