مقايسه اثربخشي درمان شناختي مبتني بر توجه آگاهي و درمان شناختي رفتاري بر كاهش شدت علائم و بهبود كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي

اين پژوهش با هدف تعيين مقايسه اثربخشي درمان شناختي مبتني بر توجهآگاهي و درمان شناختي رفتاري به شيوه گروهي در كاهش علائم و افزايش كيفيت زندگي بيماران بزرگسال مبتلا به اختلال افسردگي اساسي انجام شد. در اين پژوهش از طرح پژوهش تجربي پيشآزمون و پسآزمون و پيگيري با گروه آزمايشي و گروه كنترل استفاده شده است .نمونه پژوهش تعداد 60 بيمار مبتلا به اختلال افسردگي اساسي بود. نمونه با روش نمونه گيري هدفمند از ميان جامعه آماري انتخاب شد. شركت كنندگان با گمارش تصادفي بوسيله قرعه در يكي از سه گروه درمان شناختي مبتني بر توجه آگاهي، درمان شناختي رفتاري و گروه شاهد اختصاص يافتند (هر گروه 20 نفر). درمان MBCT در طي هشت جلسه يك ساعته (پكيج گروه درماني كابات زين) و CBT در طي هشت جلسه يك ساعته (پكيج گروه درماني شناختي رفتاري مايكل فري) اجرا گرديد. نتايجدرمان شناختي مبتني بر توجه آگاهي تنها براي مولفه هاي احساس گناه و افكار خودكشي از اثربخشي بيشتري برخوردار بود و در زمينه ساير متغييرهاي موجود در پژوهش (نااميدي، اضطراب، كاهش شدت علائم افسردگي سنجيده شده با مقياس افسردگي بك و كيفيت زندگي) داراي سطح معناداري يكساني در مقايسه با درمان شناختي رفتاري بود.