اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر ابراز وجود بر شدت علايم افسرده خويي دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست تحت حمايت سازمان بهزيستي شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر ابراز وجود بر شدت علايم افسرده خويي دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست تحت حمايت سازمان بهزيستي شهر بندرعباس بود. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ها يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس ‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دبستاني بي سرپرست و بدسرپرست بودكه در چند مركز شبه خانواده بهزيستي شهر بندرعباس زندگي مي كردند. نمونه مورد مطالعه اين پژوهش را 30 دانش آموز دبستاني بد سرپرست و بي سرپرست كه در مراكز شبه خانواده (بهزيستي) زندگي مي‌ كردند، تشكيل مي دادند كه به صورت دردسترس از ميان كليه كودكان انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه 15 نفره (گروه كنترل15 نفر و گروه آزمايش 15 نفر) گمارده شدند. براي گروه آزمايش، مداخلات مربوط به مهارت هاي مبتني بر ابراز وجود ارائه شد درحالي‌كه به گروه كنترل آموزشي ارائه نگرديد. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه افسردگي كودكان كواكس (1992) بود. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار SPSS در دو بخش توصيفي و استنباطي (تحليل كوواريانس) انجام پذيرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه آموزش مهارت هاي مبتني بر ابراز وجود بر كاهش شدت علايم افسرده خويي دانش آموزان بي سرپرست و بدسرپرست تحت حمايت سازمان بهزيستي شهر بندرعباس تاثير معناداري داشته است.