رابطه يادگيري سازماني با رضايت شغلي فرهنگيان عشاير فارس

هدف از پژوهش حاضر تبيين رابطه فرهنگ سازماني با رضايت شغلي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي كاركنان فرهنگي عشاير استان فارس بود كه با استفاده از جدول مورگان، تعداد 150 نفر از كاركنان فرهنگي اين شهرستان با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي تك مرحله اي از بين كاركنان فرهنگي عشاير تمامي مدير آموزگاران شهر فسا انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه يادگيري سازماني و پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتا بودند كه روايي و پايايي آن در تحقيقات مختلف مورد تأييد قرار گرفته است. داده-هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند كه نتايج حاكي از آن بود كه بين يادگيري سازماني با رضايت شغلي رابطه معني داري وجود دارد. همچنين بين ابعاد يادگيري سازماني با رضايت شغلي رابطه معناداري وجود دارد و متغيرهاي ابعاد يادگيري سازماني قادر به پيش بيني رضايت شغلي كاركنان مي باشند.