نقش بازي درماني در كاهش نارسايي توجه– بيش فعالي در كودكان

زمينه پژوهش: اختلال نارسايي توجه – بيش فعالي يكي از اختلالات عصبي – رشدي است كه اين كودكان علايمي را نشان مي‌دهند كه بيانگر بي‌نظمي، بي توجهي و حواس‌پرتي هستند كه رفتارهاي ناسازگارانه را در سنين پيش دبستاني نشان مي‌دهند كه علت اين اختلال وراثتي و محيطي است. نتيجه گيري: با توجه به اين كه اين كودكان ناتواني در مهارت رفتار حركتي، نارسايي توجه، ناتواني يادگيري، پرخاشگري، مشكلات تحصيلي دارند و معضل اساسي براي والدين، همسالان و معلمان و ساير متوليان آموزشي به شمار مي‌آيند و اين اختلال اثر منفي بر عملكرد تحصيلي و اجتماعي و شخصي كودك دارد. بنابراين بايد بلافاصله اين اختلال تشخيص داده شده و روش‌هاي درماني بر كودك اجرا شود تا از آسيب‌هاي جدي اين اختلال از قبيل افت تحصيلي، اعتياد، رفتارهاي تخاصمي جلوگيري شود. يكي از روش‌هاي درماني كه براي اين كودك حائز اهميت است كه توسط معلمان و مشاوران و والدين كودك قابل اجرا است و سبب كاهش اين اختلال مي‌شود، بازي درماني است. بنابراين در اين پژوهش، نقش بازي درماني در كاهش اين اختلال و هدف بازي درماني و انواع آن بررسي شده است.