نقش پردازش حسي و انعطاف پذيري شناختي در پيش بيني شدت علائم اوتيسم

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش پردازش حسي و انعطاف پذيري شناختي در پيش بيني شدت علائم اوتيسم مي باشد . روش تحقيق از نوع همبستگي بوده و جامعه پژوهش شامل كليه كودكان زير پانزده سال مبتلا به اختلال طيف اوتيسم شهر اروميه در سال 1397 بود كه از بين آنها 50 نفر به صورت نمونه گيري غير تصادفي در دسترس انتخاب شدند . ابزار هاي مورد پژوهش پرسش نامه هاي علائم اوتيسم ، نقش پذيري حسي و انعطاف پذيري شناختي بودند . جهت تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. يافته ها : نتايج اين پژوهش نشان داد پردازش حسي در پيش بيني شدت علائم اوتيسم در كودكان مبتلا به اين اختلال نقش دارد . پردازش چند حسي و مدولاسيون بينايي موثر بر عكس-العمل عاطفي با ضريب همبستگي 0.640 ، شدت علائم اوتيسم را پيش بيني مي كنند. با توجه به نتايج ارتباط بين متغيرهاي پيش بين (پردازش چند حسي ، مدولاسيون بينايي موثر بر عكس العمل عاطفي و مدولاسيون حسي موثر بر عكس العمل عاطفي) و متغير ملاك (شدت علائم اوتيسم) معني دار ارائه شده است (p 0.01) . همچنين نتايج نشان مي دهد انعطاف پذيري شناختي در پيش-بيني شدت علائم اوتيسم در كودكان مبتلا به اين اختلال نقش دارد . متغير پيش بين انعطاف پذيري ، قادر به پيش بيني تعامل اجتماعي در كودكان مبتلا به اين اختلال مي باشد . نتيجه گيري : مي توان چنين نتيجه گرفت كه پردازش حسي و انعطاف پذيري شناختي در پيش بيني شدت علائم اوتيسم نقش دارد .