تأثير آني كشش­هاي ايستا بر حس­عمقي مفصل زانو در كودكان با اختلال­ هماهنگي- ­تحولي

اين پژوهش در نظر دارد تاثير آني كشش ايستاي عضلات چهارسرران، همسترينگ و دوقلو را بر حس عمقي مفصل زانو در كودكان با اختلال هماهنگي تحولي بررسي نمايد، اين كودكان درك حركتي و موقعيت فضايي كمتري نسبت به كودكان داراي تحول بهنجار دارند و همچنين در درك و بكارگيري از اطلاعات حس وضعيت ضعيفتر عمل مي كنند. سيزده كودك در گروه اختلال هماهنگي تحولي و 13 كودك معمولي در گروه كنترل گزينش شدند (ميانگين سن=8.63سال). كشش ايستا (شامل3*30 ثانيه كشش با 15 ثانيه استراحت) بر روي عضلات زانو در هر دو گروه اعمال شد. حس عمقي مفصل زانو بر اساس توانايي بازسازي زاويه ي هدف (45 درجه فلكشن زانو) در پاي برتر اندازه گيري گرديد. براي مقايسه ي بين گروهي و درون گروهي از آزمون تحليل كوواريانس استفاده گرديد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه كودكان با اختلال هماهنگي تحولي در مقايسه با كودكان معمولي ضعيفتر عمل مي كنند، اما تفاوت آماري معني داري در بين دو گروه و پس از اعمال كشش ايستا ديده نشد. انجام كشش ايستا تاثيري بر روي حس عمقي مفصل زانوي كودكان با اختلال هماهنگي تحولي ندارد، بنابراين درمانگران و مربيان احتمالا مي توانند بدون ترس از تاثير منفي آن بر حس وضعيت از آن بهره ببرند