تاثير معنادرماني گروهي بر تاب آوري مادران كودكان مبتلا به نشانگان داون

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر بخشي معنادرماني گروهي بر ميزان تاب آوري مادران داراي كودك مبتلا به نشانگان داون انجام گرفت.روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود.جامعه آماري اين پژوهش را كليه مادران كودك مبتلا به نشانگان داون در منطقه پنج شهر اصفهان كه تا بهار 1396 در مركز بهزيستي اصفهان پرونده پزشكي داشتند، تشكيل ميدادند كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده 30 نفر از مادراني كه نمره تاب آوري آنها يك انحراف معيار پايين تر از گروه بود،انتخاب و به صورت تصادفي درگروه آزمايش ( 15 نفر) و گروه كنترل ( 15 نفر) جايگزين شدند. به گروه آزمايش طي 8 جلسه 2 ساعته فنون معنادرماني آموزش داده شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه تاب آوري كانر ديويد سون ( CD – RISC) استفاده شد. داده ها از طريق آزمون تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها نشان داد كه فرضيه ي پژوهش مبني بر اثربخشي معنادرماني به روش گروهي بر ميزان تاب آوري مادران داراي كودك مبتلا به نشانگان داون موردتاييد قرار گرفته است و مادران گروه آزمايش نسبت به مادران گروه كنترل در پس آزمون ، به طور معناداري تاب آوري بيشتري داشتند( 002/0P= ) بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه معنا درماني باعث افزايش تاب آوري مادران داراي كودك مبتلا به سندرم داون گرديده است .