رابطۀ محبوبيت والدين با نشاط معنوي و خلاقيت دانش‌آموزان تيزهوش دبيرستاني

روابط پرجاذبۀ والدين با فرزندان تأثيرات بسياري بر سلامت رواني و نشاط فرزندان و عملكرد روان‌شناختي آنان دارد. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ محبوبيت والدين از نظر فرزندان با نشاط معنوي و خلاقيت دانش‌آموزان تيزهوش دبيرستاني‌ انجام شد. اين پژوهش از نوع پژوهش‌هاي توصيفي و همبستگي است كه جامعه آماري شامل دانش‌آموزان دبيرستان تيزهوشان شهر اصفهان، در سال تحصيلي 96-1395 بود. نمونه پژوهش ده درصد از كل دانش‌آموزان شاغل به تحصيل در دبيرستان‌هاي استعداد درخشان بود، كه برابر با 480 نفر (234 دختر و 246 پسر) برآورد شد و به روش تصادفي چندمرحله‌اي برحسب رشته و پايۀ تحصيلي انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقياس محبوبيت والدين (اسدي، افروز، غباري‌بناب و قاسم‌زاده، 1394)، پرسشنامه نشاط معنوي (چپريان، 1395) و پرسشنامه خلاقيت عابدي (1372) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون همبستگي و رگرسيون تجزيه و تحليل شد. ضريب همبستگي بين محبوبيت والدين از نظر فرزندان با نشاط معنوي رابطه معنا‌داري را نشان داد. بين محبوبيت والدين از نظر فرزندان با خلاقيت رابطه معنا‌داري حاصل نشد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه در تبيين نشاط معنوي بر اساس محبوبيت والدين ازنظر فرزندان، ضريب تبيين به دست آمده بيانگر آن است كه 20 درصد واريانس متغير وابسته (نشاط معنوي) از طريق محبوبيت والدين قابل پيش‌بيني است. با توجه به اين موضوع، بايد توجه بيشتري بر روابط والد و فرزند و به‌ويژه محبوبيت در پژوهش‌هاي حوزه دانش‌آموزان تيزهوش داشت.