بهينه سازي شرايط جداسازي اورانيوم به روش استخراج مايع مايع پخشي

در اين مقاله پارامترهايي چون نوع حلال آلي و پخش كننده، حجم مناسب آنها، PH فاز آلي آبي و زمان استخراج اورانيوم از محلول Leach Liqour باغلظت 45/71ppm ، مورد بررسي قرار گرفته است. بهينه سازي اين پارامترها در شرايطي است كه بعد از تزريق سريع فاز آلي مجموع حلال استخراج كننده و پخش كننده به درون فاز آبي، انجام عمل انتقال جرم و جداسازي فاز ها توسط روش mixer – settler انجام گرفته است. يعني پس از تزريق حلال ها، در تمامي آزمايشات نمونه هارا به مدت معين با shaker تكان داده و سپس به مدت 2 ساعت نمونه را در حالت سكون قرارداده تا بتوان فاز آبي را از آلي جدا كرد. در نهايت رسوب ته سيلندر و فاز آلي موجود در بالاي فاز آبي جدا شده و فازآبي را به مدت 5 ساعت در دماي 01 در جه ي آون قرار داده كه تنها رسوب آن باقي بماند. پس از شستشوي اين رسوب با 5cc آب مقطر و چند قطره اسيد قوي، نمونه را با استفاده از دستگاه ICP پلاسماي قطبي آلفايي آناليز مي كنيم .پس از انجام آزمايشات به طريق بالا، مشخص شد كه DEHPA دي اتيل هگزيل فسفريك اسيد بهترين حلال استخراج كننده و متانول بهترين حلال پخش كننده مي باشند. حجم بهينه ي آنها به ترتيب 0/4cc و 1/2cc مي باشد. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه PH=1 براي فاز آبي و PH=5 براي فاز آلي، منجر به افزايش ميزان استخراج اورانيوم خواهد شد.لازم به ذكر است كه تقريبا در 2 دقيقه ي اول، تمامي استخراج اورانيوم رخ داده و زمان بيشتر دادن جهت انتقال جرم اثر معكوس روي آن دارد.