بهينه سازي تجربي فرآيند جذب دي اكسيدكربن در بستر سيال

دي اكسيد كربن اصلي ترين گاز گلخانه اي است كه در سال هاي اخير باعث افزايش دماي زمين و در نتيجه تغييرات آب و هوايي شده است. روش هاي زيادي براي جذب دي اكسيد كربن وجود دارد كه از جمله مي توان به جذب شيميايي، جذب فيزيكي، تقطير سرد، و تكنولوژي غشا اشاره كرد. جاذب هاي جامد به عنوان پتانسيل بالقوه داراي مزايايي چون ظرفيت بالاي جذب شيميايي، ظرفيت حرارتي پائين، امكان توليد دي اكسيد كربن خالص و مزاياي زيست محيطي مي باشند. در اين تحقيق، جذب دي اكسيد كربن با استفاده از جاذب خشك هيدروكسيد سديم در يك بستر سيال آزمايشگاهي به صورت تجربي مورد بررسي قرار گرفته است. با استفاده از طراحي آزمايش تاگوچي، تاثير سه پارامتر اصلي دما، درصد حجمي دي اكسيدكربن و دبي هواي ورودي بررسي شده است. نتايج نشان داد كه جذب دي اكسيدكربن واكنشي بوده و در دو مرحله كربوناسيون و كلسيناسيون صورت مي پذيرد