بررسي آزمايشگاهي ميزان تاثير حلالهاي كمكي مختلف بر روي پايداري فوم

امروزه تزريق فوم يكي از زمينههاي فعال تحقيقاتي و عملياتي ازدياد برداشت نفت در مخازن نفتي مي باشد پايداري فوم يكي از مؤثرترين پارامترها، بر موفقيت آميز بودن اين نوع فرآيند ازدياد برداشت محسوب ميشود اجزاء اصلي تشكيل دهنده محلول مولد فوم سورفكتانت، نمك و همچنين حلال كمكي مي باشد. اغلب الكلهاي با زنجيره كربني كوتاه به عنوان حلال كمكي استفاده ميشود كه باعث كاهش زماان تعاادل ميكروامولسيوني و ممانعت از تشكيل ژل در محلول ميشود اما از طرفي پايداري فوم را كاهش ميدهد. در اين مطالعه، باتغيير نوع و غلظت حلالكمكي؛ به بررسي اثر حلالهاي كمكي بر پايداري فوم پرداخته شده است . باا استفاده از طراحي آزمايش DOE به روش باكس بنكن، غلظت اجزاء محلول هاي مولد فوم براي هر دو حلال كمكي مشخص گرديد. محلول هاي مولد فوم، در دماي ثابت تهيه و نيمه عمر فوم با استفاده از روش راس ميل - محاسبه شد. نتايج بدست آمده نشان داد كه بوتريكاسيد، فوم هاي به مراتب پايدارتري را نسبت به 1 -بوتانول توليد ميكند.