بررسي تاثير همزمان L-arginine و عامل ردوكس بر فرايند بازتاخوردگي فعال كننده پلاسمينوژن نوتركيب

فعال كننده پلاسمينوژن نوتركيب (رتپلاز) پروتئيني دارويي با 355 آمينو اسيد و 9 پيوند دي سولفيدي است كه از حذف برخي دامنه هاي فعال كننده پلاسمينوژن نوع بافتي (t-PA) طبيعي به دست آمده است. اين داروي آنزيمي به دليل دارا بودن مزاياي متعدد، در درمان انفاركتوسمايوكارديال حاد به كارمي رود. بيش بيان اين پروتئين در باكتري اشريشيا كلاي منجر به توليد توده هاي درون سلولي غير فعال و نامحلول مي شود. به منظور بازيابي ساختار طبيعي و به تبع آن فعاليت آنزيمي اين پروتئين، انجام فرايند بازتاخوردگي مورد نياز است. مطالعات پيشين تاثير مطلوب L-arginine و عامل ردوكس را بر بازتاخوردگي پروتئين هاي نوتركيب مشخص كرده اند. تحقيق حاضر به مطالعه تاثير همزمان افزودني هاي ياد شده در pH هاي متفاوت بر فرايند بازتاخوردگي رتپلاز مي پردازد. اين تاثير تعيين كننده غلظت بهينه اين افزودني ها است. به طوري كه لزوما استفاده از غلظت هاي بالاي L-arginine را در بافر بازتاخوردگي تاييد نمي كند.