مطالعه الگوي بيان ژن مقاومت به بيماري پوسيدگي ذغالي (IFS2) در ژنوتيپ هاي سويا در شرايط تنش بيمار ي

بيماري پوسيدگي ذغالي با عامل phaseolina Macrophomina(M.p) يكي از مهم ترين بيماري هاي سويا در شمال كشور بوده و هر ساله، به خصوص در سال هاي خشك و كم باران باعث كاهش كميت و كيفيت محصول مي گردد. دراين راستا جهت بررسي دقيق تر اثرات اين بيماري و ژن هاي درگير در مقاومت، اين آزمايش به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي با چهار تكرار انجام گرفت. بيماري پوسيدگي ذغالي به عنوان فاكتور اصلي آزمايش شامل دو سطح نرمال (شاهد) و آلودگي بود. ژنوتيپ ها مورد استفاده ارقام و لاين هاي سويا شامل ارقام ساري و كتول و همچنين تلاقي هاي Blackwilliams × lan(4) و Sahar × K188(5) و DPX × Fora(1) به عنوان فاكتور فرعي در نظر گرفته شدند. همچنين ميزان كلروفيل aو b و روند بيان ژن IFS2 مورد بررسي قرار گرفت. در طي بيماري ميزان كلروفيل درر تيمار شاهد برتري معني داري نسبت به تيمار بيماري داشت. همچنين بررسي هاي مولكولي بر روي الگوي بيان ژن IFS2 در طول بيماري طي مراحل رشدي ابتدا كاهش و سپس افزايش نشان داد. رقم كتول بيشترين بيان ژن IFS2 را در مرحله گلدهي و در شرايط نرمال و بيماري نشان داد.