بررسي تنوع ژنتيكي ارقام برنج ايراني براي نشانگرهاي ريزماهواره پيوسته به مكان ژني كنترل كننده تحمل به خشكي

بهبود ژنتيكي نسبت به خشكي يكي از عوامل وابسته به اندازه تنوع ژنتيكي در جمعيت است. ماركرهاي مولكولي يكي از ابزارهاي مفيد براي ارزيابي تنوع ژنتيكي و شناسايي واريته ها است.هدف از اين مطالعه ارزيابي 22 رقم برنج در شرايط خشكي بااستفاده از 22 نشانگر ريزماهواره است. يك مجموعه 42 آللي دراين 22 ژنوتيپ برنج در شرايط خشكي كشف شد كه تعداد آلل در هر جايگاه ژني 2تا 4 آلل با يك ميانگين كلي 2/8 در هرمكان است. با استفاده از نشانگرهاي RM24713 ، RM24671 و RM107 حداكثر تعداد آلل شناسايي شد و ميانگين ارزش محتواي اطلاعاتي چند شكلي (PIC) 0/43 است. دندروگرامي كه ازتجزيه و تحليل 22 ژنوتيپ برنج براساس نشانگرهاي ريز ماهواره حاصل شد ژنوتيپ ها دردوگروه قرارگرفتند. اغلب با تعداد نشانگرهاي بيشتري مي توان به بررسي ويژگي ارقام مناطق خشك پرداخت.