بررسي تنوع ژنتيكي در گونه هاي گياه دارويي بومادران با استفاده از نشانگر پروتئيني

اهميت گياهان دارويي در جوامع انساني بر كسي پوشيده نيست.اين گياهان منبع مهمي از دارو هاي نجات بخش زندگي اغلب مردم دنيا محسوب ميشوند.يكي از گام هاي اوليه استفاده بهينه از اين گياهان ،آگاهي از ميزان تنوع ژنتيكي در بين جمعيت ها و گونه هاي موجود مي باشد.در اين تحقيق 15 جمعيت متعلق به چهار گونه بومادران Achillea spp. جمع آوري شده از مناطق مختلف آذربايجان شرقي به لحاظ تنوع ژنتيكي پروتئين هاي ذخيره اي بذر با روش SDS-PAGE1 مورد مطالعه قرار گرفتند.براي پروتئين هاي ذخيره اي ،18 نوار پروتئيني مشاهده شدكه چهار تا از آن ها مونومورف و بقيه پليمورف يا چند شكل بودند.محاسبه شاخص هاي تنوع ژنتيكي نشان داد كه جمعيت هاي متعلق به گونه A.filipendula بيشترين تنوع ژنتيكي را دارند.به طوري كه تنوع ژنتيكي ني و شاخص شانون در اني گونه به ترتيب با مقادير 8 / 0 ± 243 / 0 و 4 / 0 ± 348 / 0،بالاترين مقدار را در بين گونه ها داشت.محاسبه فاصله ژنتيكي ني و تجزيه خوشه اي بر پايه UPGMA با اين نتايج مطابقت داشت .در كل براي جمعيت هاي مورد مطالعه 62/ 36 درصد فاصله ژنتيكي برآورد شد.اين نتايج بيانگر اين است كه الكتروفورز پروتئين هاي ذخيره اي بذور قادرند جمعيت ها و گونه هاي بومادران را از هم تفكيك نمايند و احتمالا بتوان ارتباط اين تنوع را با ويژگي هاي تركيبات دارويي گياه نيز شناسايي كرد.