بهينه سازي بيان موقت رونوشت ژن cp21 با ساختار سنجاق سري براي ايجاد مقاومت به بيماري ريزومانيا

ويروس رگبرگ زرد نكروتيك چغندرقند، عامل بيماري ريزومانيا يا ريشه ريشي، يكي از مهم ترين ويروس هاي خسارت زاي چغندرقند است. استفاده از سازه هايي كه در آنها ژن رمز كننده پروتئيني پوششي CP21 و توالي 5 -UTR آن را به صورت سنس اينترون آنتي سنس قرار داشته و محصولات رونويسي آنها حالت سنجاق سري به خود مي گيرندو در آنها اينترون يك حلقه تشكيل مي دهد باعث خاموشي اين ژن و به تبع آن ممانعت از تكثير ويروس مي شود. در گذشته نشان داده بوديم كه هم تزريق پشت برگي آگروباكتريوم و هم شليك اين گونه سازه ها موجب القاي پديده خاموشي و سيستميك شدن آن درگياه كنوپوديم مي شود. در پژوهش حاضر، تعداد شليك لازم براي القاي پديده و همچنين نياز به وجود T-DNA درهنگام استفاده از تفنگ ژني بر روي گياه محك كنوپوديوم مورد بررسي قرار گرفت. ابتدا سازه هاي AS3 و AS6 گياه گلداني كنوپوديوم به روش تفنگ ژني با شليك به يك تا 4 برگ انتقال داده شد و پس از سه روزبا عصاره ريشه آلوده چغندرقند مايه زني مكانيكي انجام شد. پس از چهارده روز از تعداد لكه هاي نكروزي يادداشت برداري شد. نتايج حاصل بيانگر فقدان تاثير شليك سازه AS1 و يا ناقل فاقد توالي رمز كننده پروتئين CP21 برتكثير ويروس بود كه نشان دهنده عدم تاثير عمل شليك كردن بر القاي پديده خاموشي در گياه است. در آزمايشي ديگر، لزوم وجود مرزهاي T-DNA براي انتقال پايدار با استفاده از سازه هايي كه در داشتن يا نداشتن اين مرزها بود مورد ارزيابي قرارگرفت. معني دار نبودن تفاوت ميانگين ها حاكي از آن است كه وجود مرزهاي T-DNA براي ايجاد مقاومت لازم نيست. به اين ترتيب مي توان استنتاج كرد كه بيان موقت سازه هاي فوق براي القاي سيستميك خاموشي ژن مزبور كفايت مي كند.