تاثير حضور دپامين در القاء سميت سلولي تجمعات آلفا سينوكلئين (پروتئين دخيل در بيماري پاركينسون ) با سنجش ميزان ROS و مرگ سلولي

اليگومريزه شدن و تجمع آلفاسينوكئين از فاكتورهاي مهم در بروز و پيشرفت بيماري پاركينسون و ساير بيماريهاي وابسته (سينوكلئوپاتيها ) مي باشد . ايجاد تجمعات آلفا سينوكلئين با آسيب شديد در مغز همراه بوده كه يكي از مكانيسمهاي موثر شناخته شده در سميت سلولي وابسته به افزايش ميزان گونه هاي فعال اكسيژن (ROS) مي باشد . در بيماران پاركينسوني براي جبران اختلال در انتقال دوپامين مزيان بالايي از دارو تجويز مي گردد . با توجه به گزارشاتي كه در مورد تاثير دو پامين در افزايش استرس اكسيداتيو در سيتوزول شده است ، در اين مطالعه به تاثير حضور دو پايمن بر افزايش سميت سلولي آلفا سينوكلئين پرداخته شده است . تيمار سلول هاي رده PC12 با فرم هاي سمي فير يلهاي آلفا سينوكلئين به تنهايي و با همراه با غلظتهاي مختلف دوپامين انجام شد . سنجش MTT جهت بررسي مرگ سلولي و سنجش نشر فلورسانس دي كلوفلورسئين دي استات (DCFH-DA) به منظور بررسي گونه هاي فعال اكسيژن انجام شد . نتايج نشان داد كه فرمهاي سمي فيبريلهاي آلافسينوكلئين منجر به افزايش معني دار ميزان ROS و مرگ سلولها شد . حضور دوپامين همراه با فرمهاي سمي فيبريلهاي آلفاسينوكلئيندر غلظتهاي بين 200 تا 2000 ميكرومولار تاثير معناداري در ميزان ROS و مرگ سلول ها نشن داد و باعث افزايش ميزان ROS و تشديد بيماريزايي در جضور فيبريل هاي آلفاسينوكلئين گرديد .