بررسي بيان ژن هاي كليدي دخيل در متابوليسم فروكتان در دو رقم حساس و متحمل جو تحت تنش خشكي انتهاي فصل

در مناطقي مانند ايران كه تنش خشكي معمولا در انتهاي فصل رشد اتفاق مي افتد، اهميت ذخاير كربوهيدرات هاي محلول در ساقه به علت محدود شدن فتوسنتز جاري بيشتر شده و سهم آن در توليد محصول نهايي قابل توجه خواهد بود. به منظور بررسي اثر تنش خشكي آخر فصل بر بيان ژن هاي كليدي دخيل در متابوليسم فروكتان به عنوان مهم ترين كربوهيدرات ذخيره اي جو در دو رقم حساس و متحمل به خشكي جو (موروكو و يوسف) آزمايشي تحت شرايط گلخانه اي در سه تكرار و در قالب طرح بلوك كامل تصادفي اجرا شد. ميزان تجمع ماده خشك و فروكتان پناليتميت در هر دو شرايط تنش و نرمال در رقم موروكو كمتر از يوسف بود و تنش باعث كاهش 48 درصدي عملكرد دانه در اين رقم شد. انتقال مجدد وزن خشك و فروكتان رقم يوسف تحت تنش به طور معني داري نسبت به رقم ديگر افزايش يافت. نتايج نشان داد حداكثر بيان نسبي تمام ژن هاي مورد بررسي( 1-SST ، 6-SFT ، 1-FEH SUT1) در رقم يوسف در هردو شرايط تنش و نرمال رطوبتي بالاتر از رقم موروكو بود. ميزان بيان ژن هاي 1-SST و 6-SFT مرتبط با روند تغييرات غلظت فروكتان بود. بيان ژن هاي 1-FEH و SUT1 در زمان انتقال مجدد افزايش يافت كه نشان دهنده مشاركت اين ژن ها در تجزيه و انتقال فروكتان به دانه مي باشد. به طور كلي براساس نتايج به نظر مي رسد ثبات عملكرد رقم يوسف در شرايط تنش استفاده مناسب از مكانيسم انتقال مجدد ذخاير ساقه مي باشد.