بررسي اثر تيمار هاي زماني محلول آنزيمي برجداسازي و استخراج پروتوپلاست زعفران

زعفران گياهي تريپلوييد و عقيم است كه به صورت رويشي و از طريق بنه تكثير مي گردد، به همين دليل اصلاح آن با روش هاي سنتي اصلاح نباتات مشكل است. كشت پروتوپلاست، يكي از روش هاي اصلاح اين گياه بشمار مي رود. باززايي مستقيم گياهچه در گياهان دولپه مشكل بوده و باززايي زماني موفقيت آميز است كه از كالوس هاي جنين زا به عنوان منبع استخراج پروتوپلاست استفاده شود. در اين بررسي براي جداسازي و استخراج پروتوپلاست، كالوس هاي جنين زا را به صورت معلق در محلول آنزيمي داراي محيط MS،ا0/1%پكتولياز Y-23، ا1% سلولز R-10،ا1%دريزلاز،ا0/1% MES و M ا0/3 مانيتول قرار داده و سپس اين مخلوط به در شيكر در تاريكي و در دماي 25°C همراه با اعمال 4 تيمار زماني منتقل گرديد. رنگ آميزي پس از تيمارهاي آنزيمي با تريپن بلو وشمارش پروتوپلاست ها با همو سايتومتر انجام شد. در تيمارهاي آنزيمي 1/5، 3، 4 و 5 ساعته به ترتيب 105× 22 ، 105 × 40 ، 105 × 32 و × 105×26 پروتوپلاست در هر ميلي ليتر سوسپانسيون بدست آمد. براين اساس، پس از تيمار آنزيمي 3 ساعته، تعداد و ميزان زنده ماندن پروتوپلاست ها نسبت به ساير تيمارها بيشترين مقدار را دارا بود. براي ثابت نمودن و حفظ زنده ماندن پروتوپلاست هاي حساس از دانه هاي آلژينات كلسيم استفاده گرديد.