بهينه سازي باززايي مستقيم ازبرگ در گياه به

روش هاي سنتي به نژادي گياهان پروس هاي طولاني است و به زمان زيادي نياز دارد، به كارگيري روش هاي مدرن بيوتكنولوژي براي كوتاه نمودن دوره به نژادي بسيار ارزشمند مي باشد. لذا دستيابي به سيستم باززايي با كارايي بالا در گياه به با هدف تكثير درون شيشه اي، انتقال ژن و ساير مطالعات لازم و ضروري است. دراين تحقيق بهينه سازي باززايي شاخه هاي نابجا انجام گرفت. ريزنمونه هاي برگ كامل، بالاي برگ، پائين برگ و دمبرگ از قسمت هاي بالايي گياهچه هاي رشد يافته در شرايط درون شيشه جداگرديد و تاثير غلظت هاي متفاوت(0 ،2/5، 5، 10، 20، 40 ميكرومولار) تيديازورون (TDZ) و (0، 1 و 2 ميكرومولار) نفتالن استيك اسيد(NAA) در محيط كشت(7) NN بررسي گرديد. برگ ها از شاخه هاي رشد يافته در محيط MS برداشت شدند. پس از تيمار4 هفته تاريكي ميزان باززايي به ازاي هر ريز نمونه ارزيابي گرديد. براساس نتايج حاصله، بالاترين ميزان باززايي(1/3 شاخه به ازاي هر ريز نمونه ) در محيط حاوي 1 ميكرومولار NAA و 40 ميكرومولارTDZ مشاهده شد. روند توليد شاخه نابجا در محيط كشت NN با افزايش غلظت TDZ افزايش يافت. در مقايسه نوع ريزنمونه بيشترين باززايي در ريزنمونه برگ كامل (0/23 شاخه به ازاي هر ريز نمونه) و پس از آن در ريز نمونه بخش پائين برگ (0/15 شاخه به ازاي هر ريز نمونه)حاصل شد كه مي تواند به علت تفاوت در سطح تنظيم كننده هاي دروني گياه باشد.