تاثير هورمون هاي گياهي بركالوس دهي گياه دارويي تشنه داري (Scrophularia striata) با استفاده از ريز نمونه برگي

استفاده از گياهان دارويي براي درمان بيماري ها از قرن ها پيش سابقه دارد. گل ميموني سازويي با نام محلي تشنه داري و اسم علمي (Scrophularia striata) بومي ايران و رويشگاه اصلي آن استان ايلام مي باشدو به صورت بي رويه اي مورد برداشت قرارمي گيرد بطوري كه اين گونه گياهي در فهرست گياهان در خطر انقراض ايران قرار گرفته است. جهت بررسي كالوس دهي و برطرف كردن خطر انقراض آن آزمايشي در آزمايشگاه بيوتكنولوژي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري در آبان ماه سال 1391 انجام گرفت. تاثير 2 نوع هورمون [6 بنزيل آمينو پورين(BAP) و 2و4- دي كلروفنوكسي استيك اسيد(D-4،2 ) ] در محيط كشتMS روي كالوس دهي آن مورد بررسي قرار گرفت. ريزنمونه ها ازبرگ گياه تهيه شد و هورمون هاي مورد استفاده در 3 سطح و به صورت يك آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با 3 تكرار بررسي گرديد. نتايج نشان داد كه تيمار هورموني حاوي BAP به ميزان 1/5 ميلي گرم در ليتر و D-4،2 به ميزان 2/5 ميلي گرم در ليتر به عنوان بهترين تيمار جهت كالوس دهي (76/66 درصد) و تيمار هورموني حاوي BAP به ميزان 2/5 ميلي گرم در ليتر و D-4،2 به ميزان 2ميلي گرم در ليتر كمترين مقدار كالوس دهي (10 درصد) در گياه تشنه داري با استفاده از جداكشت برگ مي باشد.