شماره ركورد كنفرانس :
4522
عنوان مقاله :
بررسي تاثير نوع ريزنمونه و تنظيم كننده هاي رشدگياهي بركالوس زايي گياه دارويي سرخارگل ( Echinacea purpurea )
پديدآورندگان :
عرب اسدي اصغر دانشگاه صنعتي شاهرود , قرنجيك شاهرخ دانشگاه صنعتي شاهرود , عامريان محمد رضا دانشگاه صنعتي شاهرود , رحيمي مهدي دانشگاه صنعتي شاهرود
كليدواژه :
سرخارگل , كالوس زايي , بنزيل آمينوپورينBAP , تيديازرون TDZ , نفتالين استيك اسيد NAA
عنوان كنفرانس :
هشتمين همايش بيوتكنولوژي جمهوري اسلامي ايران و چهارمين همايش ملي امنيت زيستي
چكيده فارسي :
سرخارگل امروزه به عنوان يكي از مهم ترين گياهان دارويي درجهان مطرح است و كشت و كار آن به صورت فزاينده اي در حال افزايش است. ازآن جا كه اين گياه خاصيت تقويت سيستم ايمني بدن و ضد ويروس دارد، در درمان بسياري بيماري هاي ويروسي مي توان از آن استفاده كرد و امروزه به عنوان كانديداي درمان بيماري ايذر مطرح مي باشد. اين تحقيق درقالب سه آزمايش فاكتوريل جداگانه بر پايه طرح كاملا تصادفي با 4 تكرار مورد بررسي قرار گرفتند. دو ريزنمونه برگ و دمبرگ به همراه سطوح مختلف غلظت هورمون سيتوكنين TDZ,BAP(ا1،2،0 ميلي گرم درليتر) و اكسين هاي NAA و IBA (ا1،0/5،0/1،0 ميلي گرم درليتر) مورد بررسي قرار گرفت. توسعه كالوس در ريزنمونه هاي برگ و دمبرگ كشت شده در روي محيط كشت MS حاوي غلظت هاي مختلف هورمون BAP و TDZ به تنهايي يا در تركيب با NAAو IBA مشاهده گرديد. نتايج تجزيه واريانس داده ها نشان دادكه ميزان كالوس زايي در اين گياه دارويي به طور معني داري تحت تاثير نوع ريزنمونه، تركيب هورموني محيط كشت و اثر متقابل بين آنها قرار دارد. بهترين و بيشترين مقدار كالوس (100% كالوس زايي) درتركيب هورموني 2 ميلي گرم TDZ+ا0/1 ميلي گرم NAA و در ريزنمونه برگي مشاهده گرديد.
