سرنوشت دي.ان.اي و پروتئين نوتركيب(تراژن) دردستگاه گوارش پستانداران

در دهه گذشته، فن آوري دي. ان. اي نوتركيب انتقال ژن هاي خارجي به گونه هاي متفاوت را هموار و محدوديت گونه اي را از بين برده است. از اين روش براي انتقال يك يا چند ژن با هدف دستيابي به يك صفت مطلوب استفاده مي شود. كه نتيجه اين تغيير ژنتيكي، معمولا بيان يك يا چند صفت خارجي در ارگانيسم هدف است. هنگامي كه يك ژن جديد به ژنوم گياه منتقل مي شود، نتيجه نهايي آن معمولا توليد يك ياچند پروتئين جديداست. بررسي پايداري و انتقال پروتئين و دي ان اي تراريخته و يا قطعات حاصل از تجزيه آن ها در دستگاه گوارش و بافت هاي انسان و حيوانات مصرف كننده مسئله بسيارمهمي درايمني غذايي يك غذاي تراريخته است. هدف اين گزارش مرور پژوهش هاي انجام شده درمورد سرنوشت دي . ان. اي نوتركيب (تراژن) در دستگاه گوارش حيوانات است. تمامي گزارش ها سرنوشت يكساني براي مولكول دي.ان. اي در درون دستگاه گوارش عنوان كرده اند، چراكه همه دي. ان. اي از جمله دي. ان. اي موجود درموجودات تراريخته ، ازهمان چهار نوكلئوتيد يكسان تشكيل شده، به اين معني كه استفاده از تكنيك هاي نوتركيب درتوليد غذا تغييرات عمدهاي را در خصوصيات شيميايي دي.ان. اي ايجاد نمي كند. و دي. ان.اي تراژن در ساختار متفاوت از دي.ان. اي معمول موجود در سلولهاي حيوان و با گياه نيست، تنها تفاوت در ترتيب تواليهاي رونويسي است، و دليلي براي شك كردن به اساس و عملكرد دي .ان.اي تراژن با دي.ان. اي طبيعي گياهي براي مصرف وجود ندارد.