مقايسه حساسيت و اختصاصيت روش NASBA با روش RT-PCR براي تشخيص مولكولي ليشمانيا ماژور

ليشمانيا ماژور انگل تك ياخته اي تاژك دار با تنوع بيش از 20 گونه و داراي گسترش جهاني است. اين انگل عامل بيماري ليشمانيوزيس پوستي در انسان است. استفاده از روش هاي مولكولي براي تشخيص اين بيماري درمقايسه با روش هاي ميكروسكوپي از حساسيت و اختصاصيت بالايي برخوردار است. روش RT-PCR يكي از حساس ترين و شناخته شده ترين روش هاي ملكولي تشخيص اين بيماري است؛ اما باتوجه به گراني تجهيزات آن و زماني كه براي انجام آن معمولا صرف مي شود هنوز نتوانسته به صورت گسترده مورد استفاده باشد. استفاده از روش ايزوترمال NASBA به دليل عدم نياز به دستگاه ترموسايكلر و همچنين شناسايي انگل زنده، داراي ويژگي بالايي است. هدف از اين مطالعه، مقايسه حساسيت و اختصاصيت روش تكثيري بر پايه ي اسيد نوكلئيك با واكنش زنجيره اي پليمراز براي تشخيص ملكولي ليشمانيا ماژور مي باشد. در اين مطالعه پس از تهيه 50 نمونه بيوپسي پوست از زخم بيماران مبتلا به ليشمانياماژور ، RNA آنها استخراج شد. سپس به كمك پرايمرهاي اختصاصي طراحي شده براي ناحيه ي 18srRNA ليشمانيا، اين ناحيه بوسيله ي واكنش ايزوترمال NASBA مورد تكثير قرار گرفت و در جهت افزايش حساسيت، محصول واكنش تكثيري بوسيله پروب فلورسانس ملكولي SYBRGold در روش الكتروفورز سنجيده شد. همچنين با استفاده از پرايمر هاي اختصاصي بر روي نمونه ها RT-PCR نيز انجام شد. نتايج نشان داد كه NASBA از اختصاصيت 80% و حساسيت 100% در مقايسه با RT-PCR برخوردار است.