ارﺗﻘﺎي ﮐﯿﻔﯿﺖﻫﺎي ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﺪن در ﻓﻀﺎي ﮐﺎر

ﻫﺮ ﻓﺮد در ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺧﻮد و در دوره اي از زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوران ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻤﯽ و ﻓﮑﺮي و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮد را ﺳﭙﺮي ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺣﺪود ﯾﮏ ﺳﻮم از وﻗﺖ ﺧﻮد را در ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ. اﻣﺮوزه در ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺑﻬﺎي ﮐﻤﺘﺮي -ﭼﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ و ﭼﻪ ﻃﺮاﺣﯽ- ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع داده و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮي را ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﺒﻮدهاﯾﻢ. و ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت ﻣﮑﺎﻧﯽ و زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ در ﻓﻀﺎﻫﺎي ﮐﺎر ﻓﻌﻠﯽ ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﺷﯿﻮه ﻣﺮوري ﺳﻌﯽ دارد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﻀﺎي ﮐﺎر ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻣﮑﺎن، از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ادﺑﯿﺎت ﻣﮑﺎﻧﯽ، ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎ ﺑﭙﺮدازد و ﮐﯿﻔﯿﺖﻫﺎي ﺑﺎﻟﻘﻮه »ﺑﻮدن« را ﺟﺴﺖوﺟﻮ ﮐﻨﺪ. ﺗﺎ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﮑﻮﻧﺖ در ﻓﻀﺎي ﮐﺎر دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ.