راﻫﮑﺎرﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺧﻼل ﻃﺮاﺣﯽ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﺄﻣﯿﻦ ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﻧﯿﺰ در ﺟﺴﺘﺠﻮي آرﻣﺎﻧﺸﻬﺮ ﺧﻮد ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ اي ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﻫﺎي اﻧﺴﺎن اﻣﺮوزي را ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻧﺴﻞ ﻫﺎي آﯾﻨﺪه را ﺑﺮاي دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ آرزوﻫﺎ و ﻧﯿﺎزﻫﺎﯾﺸﺎن از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد ، ﺑﺮآورده ﮐﻨﺪ. در ﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﯿﺮ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﺟﻮاﻣﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺷﻬﺮي ، از ﺟﻤﻠﻪ روﻧﺪ روز اﻓﺰون ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﺗﺮاﮐﻢ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﻮﯾﮋه در ﻣﻘﯿﺎس ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﮐﻼن ﺷﻬﺮﻫﺎ ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎري اﻧﺴﺎﻧﮕﺮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻮﻟﯿﺪي ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮي ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﻧﺴﺎن در اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي روﯾﮑﺮدﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان روﯾﮑﺮدﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. اﯾﻦ روﯾﮑﺮدﻫﺎ در ﮐﻨﺎر ﻧﮕﺮﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎري دارد ، ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﻔﻬﻮم ﻣﻌﻤﺎري ﭘﺎﯾﺪار ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺎﯾﺪاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻣﻌﻤﺎري ﮔﺮدد ﮐﻪ در ﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﯿﺮ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻼﺷﯽ اﺳﺖ در ﺟﻬﺖ ﺑﺮرﺳﯽ و ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺎﯾﺪاري ﺷﻬﺮي ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﯿﺎز ﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﻮﯾﺖ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ، ﺑﺮاي دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺎﯾﺪاري اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﺎﻣﯿﻦ ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ.