ﭼﺎﻟﺶﻫﺎي ﺳﻨﺪ آﻣﺎﯾﺶ ﺳﺮزﻣﯿﻦ در اﯾﺮان

ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي در اﯾﺮان ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻧﻈﺮﯾﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪداري ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و اﯾﻦ اﻣﺮ ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻞ اﻓﺰاﯾﺸﯽ ﺗﻀﺎد ﻣﻨﺎﻃﻖ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺷﺪ .در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﺑﺤﺚ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺗﻌﺎدل ﻣﻨﻄﻘﻪاي را ﺻﻼح ﮐﺮد و اﯾﻦ اﻣﺮ در ﺳﺎﯾﻪ آﻣﺎﯾﺶ ﺳﺮزﻣﯿﻦ و ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻓﻀﺎﯾﯽ ارﺿﺎ ﻣﻠﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻧﻈﯿﺮ رﺷﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﮔﺴﺘﺮش ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺷﺪﯾﺪ و ﺑﯽﺿﺎﺑﻄﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ، ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در اﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﮐﻢ رﻧﮓ ﺷﺪن ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﺳﻨﺘﯽ، ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﻣﻔﺮط از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ داراي ﺗﻮان ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺒﻮد ﯾﺎ ﻣﺘﺮوك ﺷﺪن ﺑﻬﯿﻨﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻮان ﺑﺎﻻ، اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. آﻣﺎﯾﺶ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻓﻀﺎﯾﯽ در واﻗﻊ ﻓﺮاﯾﻨﺪي ﭘﻮﯾﺎ ﺑﻮد و ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي آن در ﻃﻮل زﻣﺎن ﻗﺎﺑﻞدرك و ارزﯾﺎﺑﯽ اﺳﺖ. ﻧﻈﺎم آﻣﺎﯾﺶ ﺳﺮزﻣﯿﻦ در اﯾﺮان ﻫﻨﻮز در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪ ﺗﺤﻮل و ﺗﮑﻮﯾﻦ ﺑﻮد، اﻣﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎن ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺑﺎزﻧﮕﺮي روﻧﺪﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ، درك و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺸﮑﻼت، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ و ﺗﻮانﻫﺎي ﺑﺎﻟﻘﻮه و ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ، رﯾﺸﻪﯾﺎﺑﯽ ﻧﻮاﻗﺺ و ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻪ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ و درك اﺑﻌﺎد ﻣﮑﺎﻧﯽ و زﻣﺎﻧﯽ از وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻈﯿﻢ اﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﺑﺮاي اﯾﺮان ﺣﺲ ﻣﯽﺷﻮد در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه ﺿﻤﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎي ﻃﺮح آﻣﺎﯾﺶ ﺳﺮزﻣﯿﻦ در اﯾﺮان ﺑﻪ اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮد آن ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﻮد...