ارائه مدل رياضي تحليل ريسك در حفاري مكانيزه تونل ها با تكيه بر پارامترهاي ژئوتكنيكي خاك مطالعه موردي:خط 7 مترو تهران

پروژه خط هفت متروي تهران يكي ازطولاني ترين و عميق ترين خططو شبكه متروي شهرتهران است دراين پروژه به علت گذر ازتمامي ابرفت هاي چهارگانه شهرتهران و مواجهه با شرايط ژئوتكنيكي مختلف درطول مسير وجود عمق سرباره قابل توجه و همچنين قرارگيري بخش عمده اي ازآن درزيرسطح اب زيرزميني اجرا به روش مكانيزه و بااستفاده ازTBMنوع متعادل كننده فشارزمين يا EPB پيشنهاد گرديده است باعنايت به ويژگي هاي مطرح شده اين پروژه يكي ازپروژه هاي عمراني خاص كشور به شمار رفته و لذا ارزيابي و اناليز ريسكهاي موجود درمراحل شناسايي تا اجرا به روش كمي و مبتني براصول رياضي امري لازم و ضروري به شمار ميرود ازاين رو درمقاله حاضر و درگام نخست عوامل و عناصرايجادكننده ريسك با ارزيابي احتمال رخداد و شدت تاثير هركدام گرداوري و مورد بررسي قرارگرفته و پس ازاينكه اقدامات لازم براي كاهش آن باديدگاه تخصصي درحوزه مطالعات ژئوتكنيك و حفاري مكانيزه ارايه گرديد درگام ديگر با ارايه يك مدل رياضي مبتني برروش درخت تصميم ريسك كلي پروژه دردوحالت بهره برداري و ريسك اقتصادي قبل و بعدازاقدامات كاهنده ريسك درخصوص ريسكهايي كه تاثيرگذار برروي هم مي باشند مورداناليز قرارگرفته است طبق مدل ارايه شده ريسك كلي خط 7 متروي تهران ازديدگاه بهره برداري پروژه پس ازانجام اقدامات كاهنده ريسك ازعدد 55.45 درصد به عدد 29.37 درصد و ازديدگاه اقتصادي ازعدد 69.31 درصد به عدد 49.08 درصد كاهش يافته است