ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻨﺎﺳﺒﺎت ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺣﯿﺎط ﻣﺮﮐﺰي ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردي: ﺷﻮﺷﺘﺮ

ﯾﮑﯽ ازﻋﻨﺎﺻﺮﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ درﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ اﯾﺮان ﮐﻪ داراي ﮐﺎرﺑﺮد ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و اﻗﻠﯿﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﺣﯿﺎط ﻣﺮﮐﺰي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، اﯾﻦ اﻟﮕﻮ درﮐﺎﻟﺒﺪ ﻣﻌﻤﺎري اﯾﺮان داراي ﺳﺎﺑﻘﻪ درﺧﻮرﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ. اﻣﺎ اﻣﺮوزه اﯾﻦ اﻟﮕﻮي ﺑﺎ ارزش، ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﻮد را در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ از دﺳﺖ داده اﺳﺖ، و روز ﺑﻪ روز در ﺣﺎل ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻨﺎﺳﺒﺎت ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺣﯿﺎط ﻣﺮﮐﺰي در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ ﺷﻮﺷﺘﺮ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ اي ﻣﻌﺘﺒﺮ، ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻓﻀﺎ ﻣﻄﺮح ﺷﻮد، ﺗﺎ اﯾﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪ در اﺑﻌﺎد و اﻧﺪازه ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ، ﮐﺎراﯾﯽ ﺧﻮد را در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ روش ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﻮردي اﺳﺖ و روش ﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت از روش ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻣﯿﺪاﻧﯽ و اﺳﻨﺎدي اﺳﺖ و ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻮﺷﺘﺮ، اﻧﺪام ﺣﯿﺎط ﻣﺮﮐﺰي اﺳﺖ. ﺗﻼش ﻧﮕﺎرﻧﺪه ﺑﺮ آﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻣﯿﺎن ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﮑﻞ، ﺟﻬﺖ، اﻧﺪازه، و ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت ﺣﯿﺎط ﻣﺮﮐﺰي و وﺿﻌﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻓﺮد در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪف را ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻗﺮار دﻫﺪ.